Wednesday, January 9, 2008

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ. . . .


Ειμαστε ενα τιποτα...Γιατι το λεω?Γεννιομαστε,ζουμε,πεθαινουμε.Και καλα να πεθανουμε 75-80 χρονων,αλλα δυστηχως σημερα διαφοροι λογοι θεριζουν ζωες-νεες-πολλες φορες... Θα σας πω μια αληθινη ιστορια με λυπημενο τελος. Ο ΧΡΗΣΤΟΣ(Εις μνημην του): Θα πρεπει να πηγαινουν καπου 8 χρονια.Οπως καθε Μεγαλη εβδομαδα ετσι και εκεινη τη χρονια πηγαινα στις απογευματινες λειτουργειες της Μεγαλης εβδομαδας.Εκει γνωρισα ενα παλληκαρακι γυρω στα 24-25 τοτε το οποιο επασχε απο νοητικη στερηση.Ηταν ο τΧρηστος.Τον Χρηστο λοιπον,ποτε δεν τον ειδα διαφορετικα απο οτι εναν υγιη ανθρωπο.Τον θεωρουσα φιλαρακι μου.Θυμαμαι σαν τωρα που μου ελεγε μετα το τελος της λειτουργειας:Ελα να π.ουμε μια μπυ.α(Λογω του προβληματος του δεν μιλουσε καλα)που σημαινει:Ελα να πιουμε μια μπυρα.(Πραγματικα του αρεσε η μπυρα).Ομως επειδη ημουν ποιο μικρος τοτε,δεκα-δεκα και μησι το βραδυ επρεπε να ειμαι σπιτι οποτε ευγενικα του ειπα οτι θα την πιουμε καποια αλλη φορα.Το 2000 υπηρετησα την στρατιωτικη μου θητεια και ετσι χαθηκαμε.Εντελως τυχαια,το προηγουμενο Σαββατο συναντησα εναν γνωστο στο δρομο και επειδη λιγο πριν ενα ασθενοφορο ειχε παρει τον πατερα του Χρηστου,η κουβεντα το φερε στον Χρηστο και εμαθα οτι ο Χρηστος ειχε"φυγει"απο κοντα μας γιατι εκτος απο νοητικη στερηση επασχε και απο καρκινο!Ψυχη μου,μακαρι να το ξερα τοτε και να πιναμε εκεινη την μπυρα που τοσο ηθελες να πιουμε!Μακαρι να το ηξερα και να μην σου ελεγα οχι.Να μην σου χαλαγα το χατηρι...Ο Χρηστος ηταν πανω-κατω 34 ετων.... Καλο ταξιδι Χρηστο και ο Θεος να αναπαυσει την ψυχουλα σου...Το τραγικο στην ιστορια ειναι οτι ο πατερας του(που μαλλον κι αυτος δε ζει πια)ειχε χασει και το αλλο του παιδι και η γυναικα του επασχε απο ανιατη ασθενεια,με αποτελεσμα ο ανθρωπος να μην αντεξει και να παθει καποια στιγμη,ανακοπη καρδιας.../Τον περασμενο Ιουνιο αλλη μια νεα ζωη εφυγε χτυπημενη απο μια αλλη μορφη καρκινου:την λευχαιμια.Ηταν ο γιος του πρωην αντιδημαρχου και πρωην δημοτικου συμβουλου Καλλιθεας κυριου Π.Γαλανοπουλου,Θοδωρης που εχασε την μαχη για την ζωη μολις στα 18 του χρονια.Οπως εμαθα,την μερα της κηδειας του στο νεκροταφειο αυτο που εγινε περιγραφετε-και παλι οχι επαρκως-με μια λεξη:Θρηνος...ΥΣΤ:Τα παραπανω γεγονοτα ειναι αληθινα και απο σεβασμο στα εκλιποντα προσωπα,απαγορευω την οποιαδηποτε αναδημοσιευση τους,μερικη η ολικη. Για αυτο το λογο λεω οτι δεν ειμαστε τιποτα.Σημερα ειμαστε καλα και αυριο δεν ξερουμε αν θα ξυπνησουμε...Δεν ειναι ζωη αυτη Θεε μου!Ειναι κριμα να "φευγουν"νεοι ανθρωποι χτυπημενοι απο τον καρκινο και την λευχαιμια.Ειναι κριμα...ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ 2:Το σημερινο ποστ του μπλογκ ειναι αφιερωμενο στην μνημη των δυο αδικοχαμενων παιδιων.Του Χρηστου και του Θοδωρη....

8 comments:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

..........
........
.....

P. Kapodistrias said...

Εύχομαι και προσεύχομαι ο Θεός να του δίνει ανάπαυση και τόπο αρμόδιο στην Αιωνιότητα, σε μάς δε μυαλό, μυαλό και μυαλό!!!!!

BUTTERFLY said...

All we are is dust in the wind...
Ο Θεος να τους αναπαυσει-αν υπαρχει...
Καθημερινα τετοιες τραγωδιες.Ισως να ειναι αυτο που λενε οτι ο Θεος αυτους που αγαπα περισσοτερο τους παιρνει γρηγορα κοντα του...

kwstask said...

Πατριωτακι ετσι ειναι.Τα λογια σε αυτη την περιπτωση ειναι πολυ"φτωχα" για να"πουν"οτιδηποτε../Π.Κ καλωσορισες στο μπλογκακι μου.Σωστα τα λες.Συμφωνω απολυτα.Υστ:Θα περασω αργοτερα απο το μπλογκακι σου./Πεταλουδα μου,εχεις απολυτο δικιο.Οσο για το αν υπαρχει Θεος υπαρχει και παραυπαρχει.Το γιατι θα σου το πω σε μια αλλη αναρτηση...

KitsosMitsos said...

Καλά τα αφιερώματα.

patsiouri said...

Εχω χάσει κι εγώ, τη Στέλλα και την Αθηνούλα, σαν αδερφές, η μία το 2000, η άλλη το 2005.
Καθημερινά ακούω γύρω μου για νέα παιδιά που φεύγουν ένα ένα.
Κι εγώ έζησα την αγωνία της βιοψίας πρίν λίγους μήνες.
Ευτυχώς όχι.
Αλλά δεν το χωράει ανθρώπινος νούς ρε γαμώτο...

kwstask said...

Καλο μου patsιουρακι ειναι σκληρο και αδικο.Το ξερω...Μακαρι να αλλαζε κατι προς το καλυτερο και να μην πεθαιναν νεοι ανθρωποι....

Sweet and bitter said...

Κι εγώ έχω χάσει μια φίλη μου πριν 4 χρόνια, από τροχαίο...
Και καταλαβαίνω τι λες...