11/10/2007:ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΚΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΦΕΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ ΚΑΛΥΒΙΝΟΥ

Μαθημα ο πονος της Αμαλιας: Εκκληση κανουν οι συγγενεις της Αμαλιας Καλυβινου που πεθανε απο καρκινο στο υπουργείο υγειας,για να στελεχωθούν τα ιατρεία Πόνου και να ανακουφιστούν οι ασθενείς.
▅ «Συνοπτικά αναφέρω ότι υπέφερα από έντονους έως και φρικτούς πόνους στο πόδι από την ηλικία των οκτώ έως και των είκοσι έξι χρόνωνδηλαδή μιλάμε για 18 χρόνια πόνου...», είχε γράψει στο προσωπικό ηλεκτρονικό της ημερολόγιο η Αμαλία Καλυβινού. Χθες, ο νονός της Θανάσης Τζούμας ζήτησε από το υπουργείο να ευαισθητοποιηθεί στο θέμα των ιατρείων Πόνου «για να μην περάσουν και άλλοι όσα πέρασε εκείνη»
▅ «Συνοπτικά αναφέρω ότι υπέφερα από έντονους έως και φρικτούς πόνους στο πόδι από την ηλικία των οκτώ έως και των είκοσι έξι χρόνωνδηλαδή μιλάμε για 18 χρόνια πόνου...», είχε γράψει στο προσωπικό ηλεκτρονικό της ημερολόγιο η Αμαλία Καλυβινού. Χθες, ο νονός της Θανάσης Τζούμας ζήτησε από το υπουργείο να ευαισθητοποιηθεί στο θέμα των ιατρείων Πόνου «για να μην περάσουν και άλλοι όσα πέρασε εκείνη»
«Ποιος μπορεί να αντιμετωπίσει τον θάνατό του; Η Αμαλία σήκωσε αυτό το βάρος με αξιοπρέπεια. Πάνω στον δικό της πόνο, ας ανακουφιστούν τουλάχιστον χιλιάδες άλλες... Αμαλίες που βιώνουν- σωματικά και ψυχολογικά- όσα πέρασε εκείνη».
Με αυτά τα λόγια, ο Θανάσης Τζούμας, νονός της Αμαλίας Καλυβινού, η οποία έχασε τη μάχη με τον καρκίνο στα τέλη Μαΐου, κάνει έκκληση προς το υπουργείο Υγείας και την Πολιτεία να βοηθήσουν τους ασθενείς που «σφίγγουν τα δόντια» για να μην ουρλιάξουν από τους πόνους, στελεχώνοντας ιατρεία Πόνου σε όλη την Ελλάδα και ενισχύοντας τα ήδη υπάρχοντα, τα οποία λειτουργούν από... εθελοντές γιατρούς! Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί είναι πως δεν προβλέπονται από τους οργανισμούς των νοσοκομείων κέντρα πόνου, πλην τεσσάρων σε όλη τη χώρα!
Η ιστορία της Αμαλίας δεν συγκινεί ούτε ξυπνά συνειδήσεις για πρώτη φορά. Από τον Ιούλιο του 2005, μέσω του προσωπικού της ηλεκτρονικού ημερολογίου (blog), άρχισε να περιγράφει τον επί δεκαοκτώ χρόνια Γολγοθά της, έως ότου να διαγνωσθεί ότι έπασχε από καρκίνο. «Συνοπτικά αναφέρω ότι υπέφερα από έντονους έως και φρικτούς πόνους στο πόδι από την ηλικία των οκτώ έως και των είκοσι έξι χρόνων- δηλαδή μιλάμε για 18 χρόνια πόνου...», είχε γράψει.
Από τότε και για τα επόμενα δύο χρόνια, ενημέρωνε τακτικά τους «ηλεκτρονικούς» της φίλους. Μέρα με τη μέρα αυξάνονταν, ώσπου μέσα σε λίγους μήνες δημιουργήθηκε στο Ίντερνετ μία «στρατιά αλληλεγγύης»! Η ιστορία της, άλλωστε, ήταν συγκλονιστική όσο και τα σχόλιά της για τα όσα αντιμετώπιζε.
Ένας καλοήθης όγκος στο πόδι- νευρίνωμα - άρχισε να την ταλαιπωρεί όταν ήταν οκτώ ετών. Πονούσε και το έλεγε σε όλους, αλλά οι γιατροί έλεγαν πως δεν έχει τίποτα.
Εξετάσεις σε βαλίτσα:
«Αποκλείεται, με διαβεβαίωναν οι γιατροί. Αυτή την απάντηση την άκουγα επί 18 ολόκληρα χρόνια. Δεν σταματήσαμε, όμως, να αναζητούμε την ιατρική διάγνωση. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων, στις οποίες είχε υποβληθεί η Αμαλία, ήταν τόσες πολλές που τις κουβαλούσα σε βαλίτσα», περιέγραψε ο νονός της κ. Θανάσης Τζούμας. Κι όμως, παρά τις δεκάδες εισαγωγές στα νοσοκομεία, δεκάδες επεμβάσεις και φαρμακευτικές συνταγές, οι γιατροί κατέληγαν στη διάγνωση «ιδιοπάθειας»!
Εκείνη, όμως, συνέχιζε να υποφέρει: «Κατέληξαν στο ότι το πρόβλημα μου είναι ιδιοπαθές και είτε μου πρότειναν να κάτσω να πονάω είτε με μπούκωναν με ψυχοφάρμακα για να σταματήσω να... νομίζω ότι πονάω! Επειδή η στοιχειώδης λογική λέει ότι κάθε αποτέλεσμα έχει και μία αιτία και ότι τίποτε δεν δημιουργείται εκ του μηδενός, εγώ επέμεινα να ψάχνω για μια σοβαρή διάγνωση, για μια μη γελοία εξήγηση του πόνου μου...», αναφέρει στο blog της. Τελικά, η διάγνωση βγήκε έπειτα από 18 ολόκληρα χρόνια, το 2001: καρκίνος.
Μοναδική λύτρωση
Όπως ο νονός της Αμαλίας τονίζει, η μοναδική λύτρωση που ένιωσε η νεαρή κοπέλα ήταν όταν επισκέφτηκε για πρώτη φορά το ιατρείο Πόνου. «Είχε μια παρηγοριά. Απέκτησε και πάλι νόημα η ζωή της. Γι΄ αυτό κάνω έκκληση από το βήμα που μου δίνεται στον υπουργό Υγείας να δώσει την ευκαιρία σε όλους εκείνους τους ασθενείς που υποφέρουν από τους πόνους να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή».
«Προσπάθησε να δώσει αξιοπρέπεια στον θάνατό της»
«Η ΑΜΑΛΙΑ Καλυβινού χάθηκε προσπαθώντας να δώσει ποιότητα ζωής στη ζωή της και αξιοπρέπεια στον θάνατό της», τόνισε στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου, που οργανώθηκε στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Παρηγορητικής Φροντίδας, η αναπληρώτρια καθηγήτρια Αναισθησιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος της ΠΑΡΗΣΥΑ (Ελληνική Εταιρεία Παρηγορητικής και Συμπτωματικής Φροντίδας Καρκινοπαθών και μη Ασθενών), κ. Αθηνά Βαδαλούκα. «Αφιερώνουμε αυτή τη μέρα στη μνήμη της σε μια προσπάθεια να τιμήσουμε την αξιοπρέπεια του Έλληνα ασθενούς και το δικαίωμά του στην παρηγορητική φροντίδα», πρόσθεσε.
Απαράδεκτες συνθήκες
Η παρηγορητική φροντίδα στους ασθενείς που υποφέρουν από πόνους βρίσκεται στα «σπάργανα» στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Αναισθησιολογικής Εταιρείας, λειτουργούν σε όλη τη χώρα 46 ιατρεία πόνου στα δημόσια νοσοκομεία, κάτω όμως από απαράδεκτες συνθήκες. «Τα πάντα γίνονται σε εθελοντική βάση. Δεν έχουμε ούτε νοσηλευτές ούτε τραυματιοφορείς ούτε καν ένα ειδικό δωμάτιο για να παράσχουμε στους ασθενείς φαρμακευτική αγωγή και να τους στηρίζουμε ψυχολογικά», κατήγγειλε μεταξύ άλλων η κ. Ελένη Μαυρομμάτη, διευθύντρια του αναισθησιολογικού τμήματος του «Ερυθρού Σταυρού».
Έλλειμμα όμως παρατηρείται και στα οπιοειδή φάρμακα, τα μοναδικά που μπορούν να απαλύνουν τους αφόρητους πόνους. «Η νομοθεσία είναι αναχρονιστική. Στην Ελλάδα καταναλώνονται 4 mg ανά ασθενή έναντι 90 mg στη Δανία. Επιπλέον, στη χώρα μας δεν κυκλοφορούν όλα τα διαθέσιμα φάρμακα». ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ 11/10/2007. Τωρα ειναι η στιγμη που πρεπει να συνεχισουμε τον αγωνα της ΗΡΩΙΔΑΣ Αμαλιας Καλυβινου και να απαιτησουμε αμεση στελεχωση των ηδη υπαρχοντων ιατρειων πονου και δημιουργια νεων πληρως εξοπλισμενων και στελεχωμενων ιατρειων πονου!Τωρα η ειναι η ωρα να δρασουμε!Να δειξουμε ποιοι ειμαστε οι bloggers!Ολοι μαζι να συνεχισουμε τον αγωνα της!