H AMAΛΙΑ ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΤΗΚΕ!

Η Αμαλια δεν ξεχαστηκε!Η Αμαλια μας,που συγκινησε ολη την Ελλαδα με το"Εξαιτιας σου γιατρε μου"και που"εφυγε"σε ηλικια 30 ετων απο κοντα μας,ειναι το προσωπο της χρονιας (2007)συμφωνα με την εφημεριδα"ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ".Σημερα το kinwniawramiden σαν υστατο φορο τιμης αναδημοσιευει το κειμενο που ειχε δημοσιευσει η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στις 31/12/2007:«ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ "ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ"» Ενα συγκλονιστικό «κατηγορώ» που μας αφορά όλους

Η Αμαλία που σημάδεψε τα blogs και τη χρονιά

Η 30χρονη Αμαλία Καλυβινού σημάδεψε τη χρονιά που φεύγει με τη δημοσιοποίηση της συγκλονιστικής περιπέτειας της υγείας της μέσα από το προσωπικό της blog. Η συγκλονιστική παρέμβασή της ευαισθητοποίησε όχι μόνο τους bloggers, αλλά και χιλιάδες πολίτες που παρακολούθησαν την περιπέτειά της μέσα από τα δημοσιεύματα της «Ε» και άλλων εφημερίδων. Το κείμενο αυτό με τίτλο «Εξαιτίας σου, "γιατρέ μου"», αναδημοσιεύουμε στη συνέχεια:

Η Αμαλία με τις παρεμβάσεις της ευαισθητοποίησε τους bloggers, αλλά και χιλιάδες άλλους πολίτες. Στη φωτογραφία με τη μητέρα της
Εχω πονέσει αφόρητα, έχω νιώσει τον πανικό νιώθοντας τον ανυπέρβλητο πόνο να έρχεται, έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές ν' αυτοκτονήσω λόγω του πόνου, έχω περάσει άπειρες ώρες στο κρεβάτι ουρλιάζοντας απ' τον πόνο, έχω χρειαστεί για μεγάλα διαστήματα τη βοήθεια των άλλων, έχω καταστραφεί οικονομικά, έχω καταστρέψει οικονομικά την οικογένειά μου, έχω υπάρξει βάρος για την οικογένειά μου, έχω υπάρξει βάρος για τους φίλους μου, έχω υποστεί το όποιο ρίσκο δεκάδων χειρουργικών επεμβάσεων, έχω κάνει τραύματα κατακλίσεως, έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες, έχω στερηθεί διασκεδάσεις, έχω διακόψει τις σπουδές μου πάνω από τρεις φορές, έχω χάσει εκδρομές, έχω στερηθεί ταξίδια, έχω στερηθεί την ξενοιασιά στις κινήσεις λόγω του πόνου ή του φόβου του πόνου, δεν έπαιξα επαγγελματικά βόλεϊ, δεν φόρεσα ποτέ μίνι φούστα λόγω της ατροφίας -λόγω του πόνου, αντιμετώπισα την αμφισβήτηση του πόνου μου από τους γιατρούς, αντιμετώπισα την αμφισβήτηση του πόνου μου από τους γονείς μου ήδη πριν από την εφηβεία μου μέχρι τα 25 μου, το παιδικό μου παιχνίδι έχει διακοπεί έξι φορές από άμεση εισαγωγή στο νοσοκομείο με μεταφορά από ασθενοφόρο, έχω νιώσει ντροπή για την εικόνα του σώματός μου, έχω αντιμετωπίσει παράλογη γραφειοκρατία, έχω υπάρξει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από γιατρούς, έχω υπάρξει υποψήφιο θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από γιατρό, έχω νοσηλευθεί σε βρώμικα νοσοκομεία με αδιάφορους γιατρούς και νοσοκόμες, έχω νοσηλευθεί σε καθαρά νοσοκομεία όπου ήμουν πελάτισσα και το βλέμμα ήταν πάντα στην τσέπη που μπορούσε και όχι στο πόδι που πονούσε, έχω δει την τύχη της υγείας μου να εξαρτάται από αδιάφορα πρόσωπα και αμόρφωτους «επιστήμονες», έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μια σφραγίδα, έχω υπάρξει άθυρμα του κάθε αμόρφωτου δημοσιοϋπαλληλίσκου, τις ώρες του πόνου έχω νιώσει τους γιατρούς όχι δίπλα μου, αλλά απέναντί μου, έχω καλλιεργήσει ήδη από την παιδική μου ηλικία κυνισμό και έλλειψη εμπιστοσύνης στο κράτος και τον κάθε «αρμόδιο», έχω ζητήσει βοήθεια από ανθρώπους που ούτε θα καταδεχόμουν να κοιτάξω επειδή με λύγισε ο πόνος, δεν μπόρεσα ποτέ να θέσω την εργασία μου σε μακροπρόθεσμες βάσεις λόγω της ασταθούς υγείας μου, συχνά οι σεξουαλικές μου επαφές υπήρξαν επώδυνες, έχω κάνει άπειρα ξενύχτια λόγω του πόνου, υπήρξα θύμα κατηγοριών από την οικογένειά μου επειδή δεν ακολουθούσα τις (άσχετες) οδηγίες των γιατρών, έχω αντιμετωπίσει σηψαιμία, έχω «δει» και άλλες φορές τον θάνατο δίπλα μου, έχω δει τον πόνο των αγαπημένων μου όταν με βλέπουν να λιώνω, έχω δει το πρόβλημά μου να γίνεται πηγή ευτυχίας για άλλους (γιατρούς, ιδιοκτήτες κλινικών, φυσιοθεραπευτές, ορθοπεδοτεχνικούς που μου έφτιαξαν το τεχνητό μέλος κ.λπ.), έχω χάσει την πλήρη αυτονομία μου, δεν εργάζομαι κανονικά εδώ και τρία χρόνια, έχω προσπαθήσει πολύ σκληρά για να δεχτώ τη νέα εικόνα του σώματός μου, έχω αναγκαστεί να μάθω τουλάχιστον τα στοιχειώδη ιατρικά ζητήματα για να αναπληρώσω την άγνοια των γιατρών και ιδίως των ανεπίβλεπτων ειδικευομένων, έχω χάσει αρκετές φορές τα μαλλιά μου, αναγκαζόμενη έτσι να ανέχομαι τα ηλίθια βλέμματα πολλών περαστικών (επειδή αποφάσισα να μη χαροποιήσω με τον καρκίνο μου ΚΑΙ αυτούς που πουλούν περούκες) και η πιο απλή μου κίνηση απαιτεί μεγάλη προσπάθεια, ενίοτε και ανοχή πόνου, έχω περάσει εφιαλτικές ώρες ως δέσμιο κομμάτι κρέας χωρίς καν φωνή σε εντατικές, συχνά θέλω συνοδό ακόμη και για να κατεβώ τις σκάλες του σπιτιού μου, κάποιες φορές έχω παραλύσει πλήρως λόγω του πόνου, κάποιες άλλες φορές έχω χάσει εντελώς τη φωνή μου λόγω των κοντινών όγκων και νιώθω και το βάσανο της στέρησης της επικοινωνίας, είμαι αναγκασμένη να φροντίζω και για την ψυχολογία των γύρω μου, ώστε να μπορέσουν να χειριστούν την παρούσα κατάστασή μου ή και τον επικείμενο θάνατό μου, τις περισσότερες φορές δεν μπορώ να γελάσω γιατί με πιάνει ελεεινός βήχας που εξελίσσεται σε εμέτους, δεν μπορώ να θυμώσω πολύ γιατί έτσι κλείνει η φωνή μου για τουλάχιστον μια ημέρα, έχουν κορεστεί οι αισθήσεις μου όλες από τις συνεχείς επισκέψεις σε νοσοκομεία, από τις ατέλειωτες εξετάσεις, από τα αμέτρητα φάρμακα κι έχω αρχίσει να έχω πλέον ψυχοσωματικά συμπτώματα, αποφεύγω τη συναναστροφή με παιδιά όπως π.χ. τα λατρεμένα μου ανίψια, ώστε να μην τους λείψω πολύ αν πεθάνω σύντομα, αδιαφορώ για τους πόνους και τις ταλαιπωρίες των άλλων επειδή έχω κουραστεί τόσο που μόλις και μετά βίας αντέχω τις δικές μου, πρέπει να συναναστρέφομαι μόνο τους μη έχοντες μεταδοτικά νοσήματα λόγω του αδύναμου πλέον ανοσοποιητικού μου, η μόνη προγραμματισμένη εξέλιξη στη ζωή μου είναι η ανά 21 ημέρες ταλαιπωρία της χημειοθεραπείας, ακόμη κι όταν η φυσική μου κατάσταση είναι σχετικά καλή, το να βγω κάποια βόλτα είναι ρίσκο λόγω του φόβου των εμέτων και των αιμοπτύσεων, έχω νιώσει το «μαρτύριο» του να είμαι πλέον συνοδηγός στο δικό μου αυτοκίνητο, παρατάω τα φλερτ μου «στη μέση» επειδή δεν μπορώ να υποσχεθώ τίποτα, δεν μπορώ να πάρω αγκαλιά ένα μωρό, έχω στερηθεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα και πλέον διά παντός τη μεγάλη μου αγάπη, τον χορό, έχω ακούσει τρεις φορές (λόγω ακτινοβολιών) το εφιαλτικό «κρακ» που κάνει ένα οστό όταν σπάζει, αναγκάζομαι συχνά να παρηγορώ τους γύρω μου κάθε που παίρνω στα χέρια μου μια βιοψία ή κακά αποτελέσματα άλλων εξετάσεων πράγμα που έχω βαρεθεί, έχω δει αμέτρητες απλές απολαύσεις να με προσπερνούν, δεν μπορώ να ουρλιάξω...
Ολοι εμεις οι bloggers συνεχιζουμε την προσπαθεια που ξεκινησε η ΗΡΩΙΔΑ Αμαλια Καλυβινου και στα πλαισια της συνεχισης αυτης εχουμε ξεκινησει εδω και καιρο ηλεκτρονικη συλλογη υπογραφων διεκδικοντας μεταξυ αλλων:ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ,ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ,ΙΣΟΤΗΤΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ ΤΟΥ,ΘΕΣΠΙΣΗ ΑΥΣΤΗΡΩΤΕΡΩΝ ΝΟΜΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΖΗΤΑΝΕ ΜΕ ΘΡΑΣΟΣ ΦΑΚΕΛΑΚΙ!Στα πλαισια της προσπαθειας σας προσκαλουμε-προκαλουμε(με την καλη εννοια)αν θελετε-να υπογραψετε στο:http://www.gopetition.com/online/12922.html Η ΚΑΘΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΗ!ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΘΑ ΠΑΡΑΔΩΘΟΥΝ ΣΤΟΝ ΑΡΜΟΔΙΟ ΥΠΟΥΡΓΟ ΥΓΕΙΑΣ,ΣΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ,ΣΤΟΥΣ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ ΑΡΜΟΔΙΟ ΦΟΡΕΑ.ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ!ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΘΥΜΑΤΑ,ΘΥΜΑΤΑ ΑΣΥΝΗΔΕΙΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΕΥΘΗΝΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΜΑΣ ΖΗΤΑΝΕ ΜΕ ΘΡΑΣΟΣ ΦΑΚΕΛΑΚΙ!ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΞΕΙ ΑΛΛΗ ΑΜΑΛΙΑ ΚΑΛΥΒΙΝΟΥ,ΑΛΛΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΩΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ-ΑΛΛΟΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ!ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΡΜΑΙΟ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΠΟΥ ΖΗΤΑΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΛΗΡΩΝΕΤΕ ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ,ΦΑΚΕΛΑΚΙ!