Thursday, August 23, 2007

ΑΣΤΕΓΟΙ:ΕΝΑ ΔΡΑΜΑ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ. . . .

Αστεγοι...Ειναι παντου...Οπου κι αν κοιταξεις:Απο την Ομονοια μεχρι την Πλακα και το Συνταγμα...Οι λογοι?Πολλοι και διαφοροι:Ναρκωτικα,χρεη απο πιστωτικες η σε τοκογλυφους,ανθρωποι ξεγραμμενοι απο τους συγγενεις τους.Ειναι οι ιδιοι που"χθες"ηταν φιλοι καποιων μεσα στον κοσμο μας,αλλα με το που κατι πηγε στραβα και εμειναν αφραγκοι τους ξεχασαν και σημερα,περνοντας διπλα τους λενε:Κοιτα τον αλητη,το ρεμαλι,το παρασιτο,το αποβρασμα της κοινωνιας κλπ.Κι ομως αυτοι οι ανθρωποι καποτε ηταν καποιοι και τους ελεγαν κυριους η κυριες...(Βλεπεις,τοτε ειχαν χρηματα και οι <<φιλοι>> τους, τους υπολογιζαν γιατι ειχαν συμφερον ενω τωρα τους εχουν ξεχασει...Το ιδιο και το-υποτίθεται-κρατος προνοιας μας!....Τα στοιχεια σοκαρουν....... Οι άστεγοι στην Ελλάδα:
«Δεν θέλω να δακρύσω μπροστά σας. Αλλά χρειάζομαι βοήθεια». Είναι η κραυγή απελπισίας ενός άστεγου, του Χάρη, που μπορεί (όπως κι άλλοι άστεγοι τα παγωμένα αθηναϊκά βράδια) να κάνει αξιόποινη πράξη ή να αυτοτραυματιστεί προκειμένου να περάσει μια νύχτα στο κρατητήριο ή στο νοσοκομείο.
Ακόμη και στην Ελλάδα της ιδιοκατοίκησης και της οικογενειακής πρόνοιας οι σύγχρονες κοινωνικές καταστάσεις έχουν διαρρήξει τα προστατευτικά δίκτυα. Δεκαεφτά χιλιάδες άτομα, Ελληνες, αλλοδαποί, άντρες και γυναίκες, οικονομικά κατεστραμμένοι από δάνεια και κάρτες, απολυμένοι λίγο πριν από τη συνταξιοδότηση, χρήστες ναρκωτικών, αποφυλακισμένοι, απόκληροι, άνθρωποι, κάποτε, της διπλανής πόρτας που ζούσαν μια κανονική ζωή, περιφέρονται σαν σκιές σε παρκάκια και πεζόδρομους πριν καταλήξουν στις «καβάτζες» τους, τα πρόχειρα σπιτικά τους από χαρτόκουτα, σανίδες και πλαστικά.
Οι περισσότεροι ζουν στο δρόμο, σε ακατάλληλα ή πρόχειρα καταλύματα και ουδείς επίσημος κυβερνητικός φορέας μεριμνά γι' αυτούς και δεν τους καταγράφει, όπως συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Επίσημος ξενώνας για αστέγους στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Μοναδικός χώρος στέγασης είναι τα 2 ξενοδοχεία που μισθώνει ο Δήμος Αθηναίων, όπου σήμερα μένουν περίπου 200 άστεγοι από τις 8.000 που «ζουν» στην πρωτεύουσα.
Τα καταφύγια
Στοές, πλατείες καταστημάτων, προαύλια εκκλησιών είναι τα καθημερινά καταφύγια των αστέγων. H Χριστίνα μένει σε ένα υπόστεγο εγκαταλελειμμένου καταστήματος στην Ομόνοια. Το πεζουλάκι έχει μετατραπεί σε... κουζίνα για το κατσαρολάκι της και το σκαλί σε... κρεβάτι για τις κουβέρτες της. «Είμαι τρία χρόνια στο δρόμο. Βοηθήστε με να πάρω τα φάρμακά μου για την επιληψία...» εκλιπαρεί. Η Χριστίνα ανήκει σε μία κατηγορία ατόμων που μόλις πρόσφατα τράβηξε την προσοχή των αρμοδίων. Περίπου 5.000 είναι πρόσφυγες και μετανάστες χωρίς χαρτιά. Οι υπόλοιποι είναι Ελληνες και οι κοινωνικές υπηρεσίες αναφέρουν ότι οι 350 βρίσκονται κοντά στο κέντρο της Αθήνας.
Αλλοι τόσοι κινούνται σε πιο περιφερειακές συνοικίες της πρωτεύουσας, ενώ 300 άνθρωποι βιώνουν παρόμοιες εμπειρίες στην υπόλοιπη χώρα και ειδικά στη Θεσσαλονίκη. Ακόμη, γύρω στα 1.000 άτομα εκτιμάται ότι μένουν κατά καιρούς στα φτηνά ξενοδοχεία.
Ακόμη χειρότερα τα πράγματα για τους αποφυλακισμένους. Eνας στους πέντε επιστρέφει στη φυλακή. Οι περισσότεροι δεν έχουν στέγη μόλις αποφυλακιστούν, ενώ δεν υπάρχει καμία απολύτως κρατική βοήθεια.
Αδιαφορία
Με πληγή ανοιχτή που μολύνεται από την αδιαφορία της κοινωνίας την ώρα που η κρατική μέριμνα είναι ανύπαρκτη μοιάζει το πρόβλημα των αστέγων στα Χανιά. Αριθμούν τους σαράντα οι συνάνθρωποί μας σε ολόκληρο το νομό που ζουν στο δρόμο και περιστασιακά σε άθλια καταλύματα.
Στην Ελλάδα όμως η δημιουργία ξενώνων είναι ακόμη σε εμβρυακό στάδιο, ενώ οι ήδη υπάρχοντες λειτουργούν με προβλήματα. Για παράδειγμα, ο ξενώνας αστέγων του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας στον Καρέα φιλοξενεί μόλις 65 άτομα. Πέρυσι η Ελλάδα είχε 14 κέντρα υποδοχής. Λειτουργούν τα εννιά. Τα περισσότερα είναι υπερπλήρη, με τραγικές συνθήκες διαβίωσης.Υπολογιζετε οτι στην Αθηνα και στα περιχωρα της Αττικης υπαρχουν περιπου 15.000 με 17.000 αστεγοι!..... ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ:ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ'ΡΘΟΥΝ: Το βιντεακι αφιερωνεται στο"κρατος προνοιας"μας.

5 comments:

trying escape the truth said...

Πληγή ανοιχτή και άνθρωποι στα αζήτητα .. Γιατί δεν χωράνε στα καλούπια κάποιων.
Από την άλλη είναι πιο ευτυχισμένοι από κάποιους που πουλάνε ακριβά την ευτυχία και τις ψυχές τους.
Περιμένω ενημέρωση για τις 26-08
Καλησπέρες ;)

kwstask said...

Θα σε ενημερωσω μολις μου απαντησει ο κιτσοσμιτσος.Οσο για το σχολιο σου,εχω κανει βολτα τις γιορτινες μερες(Πασχα,Χριστουγεννα,Πρωτοχρονια κλπ)και ειδα πολλους-ες αστεγους-αστεγες να περιφερονται.Στα ματια τους υπηρχε χαραγμενη η θλιψη και η λυπη γιατι ενω ολοι περιφερονται με τις οικογενειες τους για ψωνια,αυτοι ειναι μονοι τους ξεχασμενοι απο ολους,στο παγερο κρυο του χειμωνα.Μην ξεχναμε οτι δεν ειναι λιγες οι φορες που αστεγος-η βρεθηκε νεκρος-η γιατι ξυλιασε απο το κρυο,την ωρα που εμεις τρωγαμε την Χριστουγεννιατικη γαλοπουλα(πχ).....

Haris said...

Πολύ ωραίο ποστ. Θεωρώ πως αυτό το θέμα χρίζει άμεσης επίλυσης (όπως και πολλά άλλα άλλωστε).

Παρόλα αυτά, θέλω να ελπίζω πως μέσα σ' όλους αυτούς υπάρχει έτσω και ένας που ήταν επιλογή του. Που δεν άντεξε πλέον τον κόσμο και διάλεξε αυτού του είδους την ζωή.

KitsosMitsos said...

Ενδιαφέρον και αξιόλογο το αφιέρωμα στους άστεγους. Είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με κάποιους από αυτούς στο κέντρο σίτισης του δήμου Αθηναίων στην Πειραιώς. Είχα βρεθεί εκεί στα πλαίσια μίας δωρεάς που έκανε η πολυεθνική εταιρία στην οποία εργάζομαι - ναι, καμιά φορά συμβαίνει και αυτό. Η κατάστασή τους, όπως την περιγράφεις. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι στο βλέμμα ορισμένων διέκρινα διάθεση για ζωή, μια εσωτερική δύναμη - σε αντιδιαστολή με τους περισσότερους που φαινόταν ότι τα έχουν παρατήσει. Αναφέρεις για τους φυλακισμένους και πολύ σωστά κάνεις. Έχει τύχει να δουλέψω με μία άλλη κοινωνική ομάδα που ζει στο περιθώριο, τους ψυχικά ασθενείς. Οι άνθρωποι αυτοί, που είναι άρρωστοι και θα είναι άρρωστοι για όλη τους τη ζωή, ακόμη και όταν αποασυλοποιούνται, αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα επανένταξης, συντελόντας έτσι να ξανακυλούν στην ασθένειά τους. Δεν τους δέχονται για δουλειά και ζουν στο περιθώριο, ενώ κατά βάση είναι απλώς ασθενείς! Όλα αυτά όμως χρήζουν κεντρικής κρατικής βοήθειας και σχεδιασμού, που δυστυχώς δεν υπάρχει. Μόνο αποσπασματικές κινήσεις ορισμένων οργανώσεων και φορέων - ας συγκαταλεγεί και ο δήμος Αθηναίων, καθότι τα ημερήσια γεύματα τουλάχιστον αριθμούν αρκετές εκατοντάδες. Καθετί για καλό.
ΥΓ Ενημερωτικά, πάντως, καθώς διαβιούμε στο κλεινόν άστυ, ο δήμος έχει κάποια εθελοντικά προγράμματα που ασχολούνται με τους αστέγους.

KitsosMitsos said...

Όσο για τις ενέργειες, είναι αξιοσημείωτο ότι αρκετοί από εμάς νιώθουν να ασφυκτιούν και ενδιαφέρονται για δράση. Έχοντας συμμετάσχει στο παρελθόν σε παρόμοιες επιχειρήσεις, καταθέτω την εμπειρία μου. Τέτοιες κινήσεις απαιτούν αρκετή οργάνωση και άδεια από αρμόδιους φορείς - κατά βάση τον δήμο που ανήκει η περιοχή. Για να γίνει καλή δουλειά χρειάζεται ικανοποιητικός αριθμός ατόμων (>30 άτομα), ένα γκρέιντερ ή μπουλντόζα, κάποιο φορτηγό ή σκουπιδιάρικο για την αποκομιδή, αρκετές σακούλες και γάντια και άδεια από τον φορέα της περιοχής.
Σήμερα το πρωί επικοινώνησα με φίλο φίλου που εργάζεται στον ΣΚΑΪ. Με ενημέρωσε ότι οσονούπω ετοιμάζεται πάλι οργανωμένη επιχείρηση προς εκείνη την περιοχή. Επιπλέον, μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τον αντίστοιχο δήμο και να εκδηλώσουμε το ενδιαφέρον για παρόμοιες κινήσεις.
Το ζητούμενο είναι ο ενθουσιασμός και η διάθεσή μας να γίνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αξιοποιήσιμη για ευγενή σκοπό, όπως αυτός που προαναφέρεις.
Χαίρομαι πάντως γιατί είμαστε οι ευαισθητοποιημένοι περί του περιβάλλοντος είμαστε πολλοί, αν και σκόρπιοι (που λέει και το ανέκδοτο).