ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΟΥΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ:

EΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ:
ΛΥΓΙΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΕΣ
Τα τρία πιθανά σενάρια του τραγικού δυστυχήματος.
Τρίτη, 24.07.07
Πέρα από τα όρια της ανθρώπινης αντοχής λειτουργούν οι χειριστές των πυροσβεστικών αεροσκαφών τις τελευταίες εβδομάδες, που τα μέτωπα των πυρκαγιών ανοίγουν το ένα μετά το άλλο σε όλη τη χώρα. Για τους ήρωες πιλότους το χθεσινό δυστύχημα στα Στύρα Ευβοίας, το οποίο στοίχισε τη ζωή σε δύο συναδέλφους τους, ήταν το «χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου».
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία και μαρτυρίες πιλότων, τα 22 Καναντέρ έχουν πραγματοποιήσει περισσότερες από 2.500 ώρες πτήσης για αποστολές κατάσβεσης πυρκαγιών από 1 έως 22 Ιουλίου. Αυτό σημαίνει ότι τα περίπου 30 πληρώματα των αεροσκαφών επιχειρούν ημερησίως τουλάχιστον 5 ώρες, ενώ σε πολλές περιπτώσεις, όπως στη φωτιά της Πάρνηθας και του Πηλίου, άνθρωποι και μηχανές φτάνουν στα όριά τους ξεπερνώντας ακόμη και τις 10 ώρες στον αέρα.

Το Καναντέρ CL-415 που συνετρίβη χθες στα Στύρα Ευβοίας και στοίχισε τη ζωή των δύο μελών του πληρώματός του, του έμπειρου σμηναγού Δημήτρη Στοϊλίδη, 34 χρόνων, και του 27χρονου υποσμηναγού Ιωάννη Χατζούδη, έχει συμπληρώσει από την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου, το Μάιο, 260 ώρες πτήσης. Τις περισσότερες τις πραγματοποίησε τον Ιούλιο, λαμβάνοντας μέρος στην καταστολή της πυρκαγιάς στην Πάρνηθα και τον Υμηττό. Απογειώνονταν στις 5.30 το πρωί με το πρώτο φως της ημέρας και προσγειώνονταν στις 9 το βράδυ με τη δύση του ηλίου, γεγονός που δείχνει πως οι αδικοχαμένοι πιλότοι -όπως και οι συνάδελφοί τους- ήταν καταπονημένοι και εργάζονταν κυριολεκτικά στα όρια των δυνάμεών τους. Οι εμπειρογνώμονες της Πολεμικής Αεροπορίας εξετάζουν τρία σενάρια προκειμένου να καταλήξουν στα αίτια της συντριβής. Η πρόσκρουση του Καναντέρ στην κορυφή ενός δένδρου εμφανίζεται από υψηλόβαθμα στελέχη της Αεροπορίας ως το πιθανότερο ενδεχόμενο. Εικάζεται ότι οι χειριστές, κατέβηκαν με πραγματική αυτοθυσία πολύ χαμηλά για ρίψη νερού. Υπό περιορισμένη ορατότητα, λόγω των πυκνών καπνών που είχαν σκεπάσει την περιοχή, η άτρακτος του αεροσκάφους φαίνεται ότι χτύπησε στο δένδρο και ο έλεγχος χάθηκε.

Το δεύτερο σενάριο κάνει λόγο για «χτύπημα» στο πυροσβεστικό αεροσκάφος από ισχυρό καθοδικό ρεύμα, το οποίο συνδυαστικά με τη χαμηλή πτήση δεν άφησε περιθώρια αντίδρασης στο πλήρωμα. Σημειώνεται πως τα Καναντέρ μπορούν να κατέβουν σε ύψος έως 30 μέτρα για να κάνουν ρίψη νερού. Τα θερμά ρεύματα που αναπτύσσονται στο μέτωπο της φωτιάς χαρακτηρίζονται «ύπουλα» από τους πιλότους, όπως και το φούσκωμα των κυμάτων κατά τη φάση της υδροληψίας, και συνιστούν τις δύο βασικές απειλές στη διαδικασία της κατάσβεσης. Το τρίτο σενάριο που εξετάζουν οι ειδικοί της Πολεμικής Αεροπορίας είναι να υπήρξε κράτηση ενός κινητήρα και με τον δεύτερο το αεροσκάφος να μην μπόρεσε να βγει από τη χαράδρα στην οποία επιχειρούσε. Να σημειώθηκε, δηλαδή, απώλεια ισχύος και στήριξης. Πηγές του ΓΕΑ ανέφεραν χθες το βράδυ στον ΕΤ ότι δεν φαίνεται να σημειώθηκε μηχανική βλάβη. Σύμφωνα δε με την επίσημη ανακοίνωση του Επιτελείου, το μοιραίο αεροσκάφος κατασκευάστηκε το 2001 και παρελήφθη, τελευταίο από τα 10 CL-415 (ένα καταστράφηκε πέρυσι σε προσθαλάσσωση), από την Πολεμική Αεροπορία το Μάρτιο του 2004. Εχει συμπληρώσει 1.400 ώρες πτήσης, επιχειρησιακές και εκπαιδευτικές.

Χθες απογειώθηκε από την αεροπορική βάση της Ελευσίνας (στο κλιμάκιο της οποίας είχε ενταχθεί από αυτό της Θεσσαλονίκης όπου ανήκε) στις 12.43 το μεσημέρι. Ηταν η πρώτη πτήση της ημέρας για το πλήρωμα και το αεροσκάφος. Οι εντολές ήταν να συνδράμει στην κατάσβεση της πυρκαγιάς στα Στύρα Ευβοίας. Λίγα λεπτά πριν ολοκληρώσει την πτήση του, ενδεχομένως και στην τελευταία ρίψη νερού (πετάει για 3 ώρες έως τον επόμενο ανεφοδιασμό), συνέβη το μοιραίο. Στις 15.46 κατέπεσε οδηγώντας στο θάνατο τους δύο χειριστές του, οι οποίοι με αυτοθυσία έδιναν τη μάχη για να τεθεί η φωτιά υπό έλεγχο. Ο κυβερνήτης Δημήτρης Στοϊλίδης έμπειρος, με σύνολο ωρών πτήσεως 1.415, εκ των οποίων οι 970 στα CL-415, ενώ μικρότερη εμπειρία στο συγκεκριμένο τύπο είχε ο συγκυβερνήτης Ιωάννης Χατζούδης, 146 ώρες πτήσης από τις 784 στο σύνολο.
ΕΘΝΟΣ: ΤO XΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ
«E» 24/7
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΚΩΣΤΑΣ ΤΟΜΑΡΑΣ - ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΟΓΙΑΤΖΑΚΗΣ

Στο πάνθεο των ηρώων μπήκαν χθες οι δύο ηρωικοί πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας που έπεσαν στο καθήκον, καθώς προσπαθούσαν να σώσουν τα σπίτια που κινδύνευαν από τις φλόγες της μεγάλης πυρκαγιάς στα Στύρα της Εύβοιας.

Κατάφεραν να πετύχουν τον σκοπό τους, αλλά πλήρωσαν με τη ζωή τους την ριψοκίνδυνη ενέργειά τους, ανεβάζοντας τον αριθμό των νεκρών πιλότων πυροσβεστικών αεροπλάνων σε έντεκα από το 1997 και σε πέντε τους νεκρούς του φετινού εφιαλτικού καλοκαιριού.

Η ειρωνεία είναι ότι το πυροσβεστικό αεροπλάνο έπεσε κοντά στο σημείο που λίγα λεπτά νωρίτερα τραυματίστηκε ο συντονιστής των δυνάμεων πυρόσβεσης, πύραρχος Διονύσιος Βορίσης, διοικητής των πυροσβεστικών υπηρεσιών Εύβοιας. Ο πύραρχος τραυματίστηκε όταν το τζιπ στο οποίο επέβαινε και έτρεχε για να μεταβεί από το ένα σημείο της πυρκαγιάς στο άλλο συγκρούστηκε με άλλο όχημα της νομαρχίας.

Ο αξιωματικός του Π.Σ. μεταφέρθηκε στο Κέντρο Υγείας Καρύστου όπου διαπιστώθηκε ότι έχει τραυματιστεί στον αυχένα, αλλά δεν διατρέχει κίνδυνο.

Τα αίτια
Οι αιτίες της συντριβής του μοιραίου καναντέρ CL-415, του πιο καινούργιου που διέθετε ο πυροσβεστικός στόλος της Ελλάδας, θα διερευνηθούν από την ειδική επιτροπή που ορίστηκε από την Πολεμική Αεροπορία.

Ωστόσο, τα βαθύτερα αίτια αυτής της νέας τραγωδίας βρίσκονται, σύμφωνα με καταγγελίες άλλων πιλότων, σε μια σειρά γεγονότα που έχουν να κάνουν και με την αδιαφορία της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά τον εξοπλισμό των δυνάμεων πυρόσβεσης, την τρομερή κόπωση των πιλότων από την αδιάκοπη δουλειά κάτω από ιδιαίτερα επικίνδυνες συνθήκες, αλλά και το αλαλούμ που επικρατεί στις επιχειρήσεις σε πυρκαγιές.

Για την κάλυψη των ελλείψεων σε εξοπλισμό υπάρχει εδώ και καιρό αίτημα και της Πυροσβεστικής, αλλά ακόμα η αγορά νέων αεροσκαφών είναι στο στάδιο της έρευνας, εδώ και έναν χρόνο.

Αυτό έχει άμεση επίπτωση στην εξάντληση των πιλότων που αναγκάζονται να υπερβαίνουν τις δυνάμεις τους και να μετατρέπονται σε «ανθρώπους μηχανές» για να καλύψουν τα κενά. Σε ό,τι αφορά τις συνθήκες πυρόσβεσης, πιλότοι καταγγέλλουν ότι αναγκάζονται να κάνουν πολύ επικίνδυνες πτήσεις, ακόμα και κοντά σε σπίτια, αφού δεν επαρκούν οι πυροσβέστες για να κάνουν αυτήν τη δουλειά στο έδαφος.

Κάτι τέτοιο συνέβη και χθες στα Στύρα, όπου η φωτιά είχε ήδη μπει στα σπίτια του χωριού Δίλησος. Το μοιραίο CL-415, με αριθμό 2055, κατασκευής 2001, το οποίο αγοράστηκε από τη χώρα μας στις 15/3/2004, ήταν το δέκατο αεροπλάνο τέτοιου τύπου του πυροσβεστικού στόλου και ανήκε στη μοίρα 383 της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Θεσσαλονίκης.

Είχε έλθει, όμως, στην Αθήνα την προηγούμενη ημέρα για ενίσχυση, λόγω της επιφυλακής στη Νότια Ελλάδα, και στάθμευε στην 112 Πτέρυγα Μάχης της Ελευσίνας. Χθες το μεσημέρι πήρε εντολή να μεταβεί στην πυρκαγιά της Εύβοιας και απογειώθηκε στις 15.00, με κυβερνήτη τον Δημήτρη Στοϊλίδη, 34 χρόνων, παντρεμένο και πατέρα δίδυμων αγοριών τριών ετών, και συγκυβερνήτη τον Γιάννη Χατζούδη, 27 χρόνων, και οι δύο με μεγάλη εμπειρία. Ο Στοϊλίδης είχε 1.415 ώρες πτήσης, από τις οποίες τις 970 σε CL-415, και ο Χατζούδης 784 ώρες, από τις οποίες τις 146 στο ίδιο αεροπλάνο. Στις 15.46 το πυροσβεστικό αεροπλάνο κατέπεσε σε μια μικρή πλαγιά δίπλα στον δρόμο, σε απόσταση περίπου 30 μέτρων από δύο σπίτια του χωριού Δίλησος.

Η δήμαρχος Στυραίων, Σοφία Μούτσου, που ήταν αυτόπτης μάρτυρας της πτώσης και από μικρή απόσταση, είπε στο «Εθνος»:

«Εβλεπα ολόκληρη την πτήση. Το αεροπλάνο κατέβηκε πολύ χαμηλά για να κάνει ρίψη νερού, αλλά δεν πρόλαβε να ξαναπάρει ύψος. Νομίσαμε ότι έκανε ελιγμό, αλλά ύστερα συνειδητοποιήσαμε τι ακριβώς συνέβη». Το ίδιο περιγράφει και ο νομαρχιακός υπάλληλος Κώστας Τσιμπλής που ήταν σε απόσταση αναπνοής από το σημείο. Το καναντέρ είχε μόλις αδειάσει το νερό, σβήνοντας μια εστία φωτιάς που πλησίαζε τα σπίτια, αλλά αυτή ήταν και η τελευταία του ενέργεια.

Οι πιλότοι βρέθηκαν νεκροί λίγη ώρα αργότερα από άνδρες της ΕΜΑΚ. Ο κυβερνήτης ήταν στο κόπκιτ, ενώ ο συγκυβερνήτης στο πίσω μέρος του σκάφους.

Κομμάτια από το αεροπλάνο έφτασαν μέχρι το ένα σπίτι, στο οποίο προξένησαν μικρές υλικές ζημιές.

Υστερα από λίγη ώρα έφτασε με ελικόπτερο στο σημείο ο αρχηγός της Πολεμικής Αεροπορίας και κλιμάκιο ειδικών που διερευνά τα αίτια της τραγωδίας.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΕΣ ΞΕΠΕΡΑΣΑΝ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥΣ

Θέμα συζήτησης μεταξύ τους δεν ήταν εάν θα συνέβαινε. Ηταν το πότε θα γίνει και ποιοι θα ήταν οι άτυχοι που θα τραβούσαν το λαχνό της τελευταίας πτήσης. Της πτήσης του θανάτου.

Η απόγνωση είναι εδώ. Και κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως φτάσαμε να θρηνούμε δύο νεκρούς και να «μετράμε» στάχτες
Το χθεσινό τραγικό δυστύχημα του πυροσβεστικού αεροσκάφους CL-415 Canadair, που κόστισε τη ζωή σε δύο ακόμα νέους ιπτάμενους αξιωματικούς της Πολεμικής Αεροπορίας, ήταν ο μεγάλος φόβος των ημερών και για αεροπυροσβέστες και για επιτελείς. Μέσα στις τρεις πρώτες εβδομάδες του Ιουλίου ήταν σχεδόν διπλάσιος ο αριθμός των αποστολών πυρόσβεσης και υπερδιπλάσιες οι ώρες πτήσης από όλο τον αντίστοιχο μήνα πέρσι. Ο φόβος δεν στάθηκε δυνατό να απωθηθεί στο υποσυνείδητο και οι προειδοποιήσεις είχαν αρχίσει να διατυπώνονται πάνω στην κλιμάκωση αυτού του άνισου πολέμου των ανθρώπων με τη φωτιά που δυσκόλευε ακόμα περισσότερο η πανθομολογούμενη έλλειψη συντονισμού στις πλείστες των περιπτώσεων: Ανθρωποι και μηχανές είχαν φτάσει τα όριά τους. Και τα είχαν ξεπεράσει. Ξανά και ξανά.

Πόλεμος!

Η πολιτική ηγεσία τούς αποκάλεσε χθες ήρωες. Οι δικοί τους, τους κλαίνε: Ο σμηναγός Δημήτρης Στοϊλίδης και ο υποσμηναγός Γιάννης Χατζούδης, κυβερνήτης και συγκυβερνήτης του CL-415 που έπεσαν χθες στο καθήκον, έκαναν αυτό που κάνουν κάθε μέρα εδώ και πάνω από ένα μήνα όλοι οι συνάδελφοί τους. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο φως της μέρας δεν ήταν παρά πανέτοιμοι να ριχτούν στον επικίνδυνο αγώνα της δασοπυρόσβεσης. Κι αυτό γινόταν, συχνά καταπατώντας τους κανονισμούς που ρητά ορίζουν ότι ο πιλότος δεν πετάει σε αποστολή πυρόσβεσης την επόμενη μέρα, αλλά τη μεθεπόμενη. Ο Στοϊλίδης είχε πετάξει το Σάββατο. Ο Χατζούδης είχε πετάξει προχθές. Αλλά πέταξε και χθες. Οι δυο τους ήταν πλήρωμα σε ένα από τα τέσσερα ομοιότυπα αεροσκάφη της 383 Μοίρας Αεροπυρόσβεσης που, από τη βάση τους, την 113 Πτέρυγα Μάχης στη Θεσσαλονίκη, είχαν μετασταθμεύσει τις μέρες αυτές στην 112 Πτέρυγα Μάχης στην Ελευσίνα. Για όλα τα πυροσβεστικά αεροσκάφη ισχύει το ίδιο εδώ και πάνω από ένα μήνα. Κυριολεκτικά συνθήκες πολέμου: Τα αεροπλάνα πετούν από την ανατολή μέχρι τη δύση του ήλιου και από τη δύση μέχρι την ανατολή συντηρούνται και επισκευάζονται.

Πού να το ήξεραν... Ο συναγερμός που χτύπησε γι' αυτούς λίγο πριν από τις 3 το μεσημέρι, οπότε και απογειώθηκαν από το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας, ήταν η καμπάνα που χτυπούσε και το τέλος της ζωής τους. Τα τέσσερα αεροσκάφη από τη Θεσσαλονίκη πέταξαν για την Εύβοια, για να βοηθήσουν να σβήσει η μεγάλη δασοπυρκαγιά στα Στύρα. Τέσσερα ακόμα ετοιμάζονταν να ακολουθήσουν. Βούτηξαν πάνω στα κύματα της θάλασσας, πήραν νερό -κάπου 7 τόνους νερό φορτώνει κάθε φορά το CL-415- και όρμησαν όπως κάνουν πάντα σε χαμηλή πτήση πάνω από την κόλαση της φωτιάς, του καπνού και των ισχυρών καθοδικών ρευμάτων του αέρα.

Ανεπίσημες οι πληροφορίες λένε ότι το αεροσκάφος του Στοϊλίδη και του Χατζούδη είχε ρίξει τρεις φορές νερό πάνω στις αδηφάγες φλόγες και, για τέταρτη φορά, είχε γυρίσει στη θάλασσα, είχε ξανακάνει υδροληψία και είχε γυρίσει πίσω να βουτήξει πάνω από μια χαράδρα κοντά στον Πολυπόταμο, η οποία σχεδόν όλη καιγόταν. Ο κυβερνήτης ξεκινά τον ελιγμό, αφήνει το φορτίο νερού κι αρχίζει να σηκώνει το αεροσκάφος, να ξαναπάρει ύψος, να στρίψει να φύγει. Δεν έφυγε ποτέ. Το CL-415 συνετρίβη. Συντρίμμια σκορπίζονται σε ακτίνα εκατοντάδων μέτρων. Κυβερνήτης και συγκυβερνήτης αφήνουν εκεί την τελευταία τους πνοή.

Σύμφωνα με το ΓΕΑ, ο κυβερνήτης δεν είχε στείλει σήμα για κάποια βλάβη πριν από τη συντριβή. Η πληροφορία ότι ενώ επιχειρούσε τον τελευταίο, μοιραίο, ελιγμό κατάσβεσης ο Στοϊλίδης ελάμβανε διαταγή για άμεση και επείγουσα μετάβαση σε άλλο μέτωπο δασοπυρκαγιάς δεν επιβεβαιώθηκε επισήμως. Επισήμως δεν υπήρξαν χθες διατυπωμένες αιτιολογήσεις του δυστυχήματος. Με βάση τα όσα έχουν πει αυτόπτες μάρτυρες, ενδείξεις μόνο υπάρχουν πως είτε πυκνοί καπνοί είτε ισχυρά καθοδικά ρεύματα αέρα, κάτι σύνηθες όταν από κάτω λυσσομανά η πυρκαγιά, ήταν παράγονες που οδήγησαν στην πτώση του αεροσκάφους.

Μέχρι χθες, στο στόλο της Πολεμικής Αεροπορίας υπήρχαν δέκα CL-415 Canadair συν 12 ακόμα CL-215, παλαιότερης τεχνολογίας. Το πρόγραμμα προμήθειας των CL-415 είχε υπογραφεί το 1998 και το πρώτο από τα 10 αεροσκάφη είχε παραληφθεί από την καναδική κατασκευάστρια εταιρεία στις αρχές του 1999. Το αεροσκάφος που κατέπεσε είχε τον αριθμό 2055 και χρονολογία κατασκευής το 2001. Εφτασε στην Ελλάδα στις 15 Μαρτίου 2004 και είχε συμπληρώσει 1.400 περίπου ώρες πτήσεως. Ηταν το δέκατο και τελευταίο αεροσκάφος CL-415 που παρελήφθη από την Πολεμική Αεροπορία.

Θρήνος

**Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Βαγγέλης Μεϊμαράκης εξέφρασε χθες «συλληπητήρια και βαθύτατη θλίψη» στις οικογένειες των χαμένων πιλότων: «Η τραγική θυσία τους μας υπενθυμίζει ότι, καθημερινά και αθόρυβα, τα στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας επιτελούν και εν καιρώ ειρήνης ένα πραγματικά δύσκολο έργο υπερβάλλοντας εαυτόν και καταβάλλοντας ακόμη και το υψηλότερο τίμημα, την ίδια τους τη ζωή», είπε.

Ο κυβερνήτης, ο 34χρονος σμηναγός Δημήτρης Στοϊλίδης, ήταν συνάδελφος με τη σύζυγό του, αξιωματικό της Πολεμικής Αεροπορίας με ειδικότητα ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας. Αφήνει ορφανά δύο δίδυμα αγοράκια 2 ετών και 9 μηνών. Πεπειραμένος πιλότος, είχε γράψει 1.415 ώρες πτήσης από τις οποίες οι 970 στα CL-415.

Ο συγκυβερνήτης, ο 27χρονος υποσμηναγός Γιάννης Χατζούδης ήταν ανύπαντρος. Είχε 784 σύνολο ωρών πτήσης, 146 στο συγκεκριμένο τύπο αεροσκάφους.

Σοκ για τους αδικοχαμένους πιλότους

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

«Κεφάλαιο στα Καναντέρ» χαρακτηρίζουν τον αδικοχαμένο σμηναγό Δημήτρη Στοϊλίδη, 34 χρόνων, με περισσότερες από χίλιες ώρες πτήσης, συνάδελφοί του, στην 383 Μοίρα Ειδικών Επιχειρήσεων και Αεροπυρόσβεσης, της 113 Πτέρυγας Μάχης, στη Θεσσαλονίκη. Συγκλονισμένος ανακοίνωσε το τραγικό συμβάν ο διοικητής της πτέρυγας, στους γονείς του 27χρονου συγκυβερνήτη που παραθέριζαν στη Χαλκιδική.

«Διήλθωμεν διά πυρός και ύδατος», γράφει το έμβλημα της 383 μοίρας, δηλαδή «περάσαμε μέσα από φωτιά και νερό». Αυτό έκαναν σχεδόν καθημερινά και οι δύο ηρωικοί πιλότοι που έπεσαν στο καθήκον.

Ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας η σύζυγος του 34χρονου κυβερνήτη έμαθε από τους πρώτους για την τραγωδία που χτύπησε την οικογένειά της. Εχουν μικρά δίδυμα αγοράκια και έμεναν στις κατοικίες των αξιωματικών, μέσα στην 113 Πτέρυγα Μάχης. Πριν από λίγους μήνες είχαν έλθει από την Αθήνα, καθώς η μονάδα εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ολοι οι πιλότοι της είναι μόνιμοι αξιωματικοί της Πολεμικής Αεροπορίας, σε αντίθεση με τους χειριστές των παλαιότερων Καναντέρ CL 214, που είναι επίστρατοι.

«Συγκλονισμένοι», δηλώνουν οι συνάδελφοι του ζευγαριού. Δεν ξέρουν τι να υποθέσουν για το δυστύχημα. «Δεν θέλουμε να κάνουμε σενάρια», λένε και μνημονεύουν το σμηναγό Στοϊλίδη με τα καλύτερα λόγια: «άξιος συνάδελφος», «υποδειγματικός οικογενειάρχης», «πολύτιμος φίλος», «ακέραιος χαρακτήρας». Μηχανικός της Πολεμικής Αεροπορίας τον χαρακτήριζει «κεφάλαιο στα Καναντέρ».

Ηταν μόλις 27 χρόνων. Κι όμως από τους καλύτερους πιλότους. Γνωστοί και φίλοι δεν μπορούν να πιστέψουν ότι ο Γιάννης Χατζούδης, που έγινε υποσμηναγός στην Πολεμική Αεροπορία και τίμησε τη γειτονιά του, τη Νεάπολη της Θεσσαλονίκης, χάθηκε τόσο άδικα.

Σήμερα στη Θεσσαλονίκη οι κηδείες

Οι κηδείες των δύο άτυχων ιπταμένων γίνονται σήμερα στη Θεσσαλονίκη. Στις 4 το απόγευμα, στο νεκροταφείο Θέρμης κηδεύεται ο σμηναγός Δημήτρης Στοϊλίδης και στις 5, στο νεκροταφείο Νεάπολης, ο υποσμηναγός Γιάννης Χατζούδης. Με διαταγή του αρχηγού ΓΕΑ αντισμήναρχου Ιωάννη Γιάγκου, κηρύχτηκε διήμερο αεροπορικό πένθος με μεσίστιες τις σημαίες στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις.
ΤΑ ΝΕΑ:
ΠΤΗΣΗ ΘΑΝΑΤΟΥ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ
Η απώλεια στήριξης ήταν μοιραία για τους πιλότους του Καναντέρ στη μάχη με τη φωτιά.

Σε απώλεια στήριξης, η οποία μπορεί να επήλθε είτε λόγω τεχνικού προβλήματος είτε από ανθρώπινο λάθος, οφείλεται η συντριβή του πυροσβεστικού αεροσκάφους Καναντέρ CL-415, που είχε ως συνέπεια τον θάνατο των δύο χειριστών του. Πρόκειται για τον 34χρονο σμηναγό Δημήτρη Στοϊλίδη και τον 27χρονο υποσμηναγό Γιάννη Χατζούδη.
Oι εμπειρογνώμονες της Πολεμικής Αεροπορίας που εξέτασαν ήδη χθες τα συντρίμμια του μοιραίου Καναντέρ στα Στύρα Ευβοίας δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο η απώλεια στήριξης να ήταν συνέπεια «κρατήματος» των μηχανών του αεροσκάφους.
Όπως εξηγούν στα «ΝΕΑ», «το Καναντέρ πετούσε στα όρια των δυνατοτήτων του. Ενδεχομένως ο πιλότος να τράβηξε απότομα τα χειριστήρια, επιχειρώντας χαμηλή απαγκίστρωση, το αεροπλάνο να βρέθηκε σε γωνία προσβολής χωρίς την απαιτούμενη ταχύτητα και να μη λειτούργησε όπως έπρεπε το αεροδυναμικό στολ». Το αεροσκάφος τύπου CL-415 είχε απογειωθεί από την Ελευσίνα και συμμετείχε μαζί με τρία ακόμη πυροσβεστικά αεροπλάνα και δύο ελικόπτερα στις προσπάθειες κατάσβεσης της μεγάλης πυρκαγιάς στα Στύρα Ευβοίας, που απειλούσε σπίτια στον οικισμό Δήλεσο και κατέκαιγε καλλιεργημένες εκτάσεις.
Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής που είδαν τη συντριβή του Καναντέρ, το αεροσκάφος πραγματοποιούσε χαμηλή πτήση, 10-30 μέτρα πάνω από έδαφος. Μόλις άδειασε τη δεξαμενή του με τους 6 τόνους νερού, ο πιλότος του Δ. Στοϊλίδης προσπάθησε να του δώσει ύψος. Το αεροσκάφος, όμως, κλυδωνίσθηκε και αφού πρώτα χτύπησε στην κορυφή ενός φλεγόμενου δέντρου- σύμφωνα με άλλους μάρτυρες, το ένα του φτερό προσέκρουσε σε καλώδια της ΔΕΗ, αλλά αυτό δεν φαίνεται να επιβεβαιώνεται- έπεσε πάνω σε ορεινό όγκο, με αποτέλεσμα να συντριβεί χθες στις 15.46.
Έμπειροι πιλότοι
Συνάδελφοι των δύο πιλότων που ανήκαν στη Μοίρα 383 της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας με έδρα τη Θεσσαλονίκη μιλούν για έμπειρους πιλότους. Ο σμηναγός Δημήτρης Στοϊλίδης είχε σύνολο ωρών πτήσεως 1.415, εκ των οποίων οι 970 ώρες στο CL-415, ενώ ο υποσμηναγός Ιωάννης Χατζούδης είχε σύνολο ωρών πτήσεως 784, εκ των οποίων οι 146 στο CL-415. Οι δύο πιλότοι είχαν ρεπό την Κυριακή, ενώ η χθεσινή μοιραία πτήση ήταν από τις πρώτες που επιχειρούσαν. Το αεροσκάφος που συνετρίβη με αριθμό 2055 ήταν το πιο καινούργιο πυροσβεστικό αεροπλάνο που είχε προμηθευτεί η χώρα μας, στα πλαίσια της συμφωνίας για την αγορά 10 πυροσβεστικών αεροσκαφών Καναντέρ CL-415. Κατασκευάστηκε το 2001 και παραδόθηκε στις ελληνικές Αρχές στις 15 Μαρτίου 2004, ενώ μέχρι την ώρα του τραγικού δυστυχήματος είχε συμπληρώσει περίπου 1.400 ώρες πτήσεως. Στον τόπο της τραγωδίας έφθασε κλιμάκιο της Πολεμικής Αεροπορίας με επικεφαλής τον αρχηγό ΓΕΑ αντιπτέραρχο Ιωάννη Γιάγκο, προκειμένου να εξετάσει τα αίτια της συντριβής.
Σύμφωνα με πληροφορίες που προέρχονται από μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων και πιλότων συναδέλφων των δυο νεκρών, εξετάζεται από την αρμόδια επιτροπή διερεύνησης του δυστυχήματος το μοιραίο Καναντέρ να εκτελούσε πτήση για την αναζήτηση ομάδας πυροσβεστών που είχαν εγκλωβιστεί μαζί με έναν τραυματία συνάδελφό τους. Το ενδεχόμενο αυτό προκύπτει και από στοιχεία που συγκεντρώνουν οι εμπειρογνώμονες της Πολεμικής Αεροπορίας, ότι δηλαδή το αεροσκάφος είχε πάρει οδηγία από το Συντονιστικό Όργανο της Πυροσβεστικής που βρισκόταν στο έδαφος να κατευθυνθεί σε συγκεκριμένο σημείο, όπου υπήρχε ομάδα πυροσβεστών εγκλωβισμένων μαζί με τραυματία. Το μοιραίο Καναντέρ πήρε την εντολή στον αέρα, βγήκε από την πορεία που ακολουθούσαν σε προηγούμενες φάσεις της αποστολής τους για να κατευθυνθεί προς τον νέο «στόχο». Στην ίδια περιοχή πάνω στον δρόμο υπήρχε και Ι.Χ. αυτοκίνητο, το οποίο κινδύνευε από τη φωτιά. Σύμφωνα με μία εκδοχή, ένα από τα στοιχεία της αποστολής ήταν και η διάσωση του συγκεκριμένου αυτοκινήτου. Ο κυβερνήτης του Καναντέρ είπε στους συναδέλφους του ότι θα αναλάβει αυτός την εκτέλεση της νέας εντολής.